İklim derdi nedir?
İklim korkusu, çevresel krizler karşısında bireyin hissettiği ağır telaş, suçluluk, ümitsizlik ve hatta yas hislerini kapsar. Bilhassa genç jenerasyonlarda bu tasa, gelecek planlarını bile etkileyen bir boyuta ulaşmış durumda. Artık birçok birey “çocuk sahibi olmamalı mıyım?” ya da “ileride yaşanabilir bir dünya kalacak mı?” üzere sorularla baş başa.
Kaygıdan inkâra, inkârdan eylemsizliğe
İklim değişikliğiyle ilgili bilgi arttıkça, bireylerde iki yaygın reaksiyon gözlemlenir: inkâr ve felaketleşme. İkisi de pasiflik yaratır. Kimileri tehdidi görmezden gelirken, kimileri her şeyin çok geç olduğunu düşünerek hiçbir adım atmaz. Bu iki uç durum da bireyin ruhsal dayanıklılığını aşındırır.
Doğayla bağ kurmak, beşerle yine bağ kurmaktır
İklim derdini azaltmanın birinci adımı, tabiat ile bağımızı onarmaktan geçer. Tabiatta vakit geçirmek, toprağa dokunmak, sürdürülebilir ömür alışkanlıkları edinmek hem ferdi ruh sıhhatini korur hem de kolektif şuur oluşturur. Bu bağlamda, ruhsal dayanak süreci bireyin yalnız olmadığını fark etmesine ve harekete geçmesine katkı sağlar.
Umutsuzluk değil, aksiyon iyileştirir
İklim derdi ile başa çıkmak, yalnızca kişisel bir psikoterapi sıkıntısı değil, tıpkı vakitte toplumsal bir dayanışma hususudur. Umudu yine inşa etmek, küçük fakat sürdürülebilir adımlarla mümkündür. Tıpkı travma sonrası büyümede olduğu üzere, iklim derdi da bireyde mana arayışını tetikleyebilir ve daha şuurlu bir ömür usulüne yönlendirebilir.
Uzman psikolog
Mustafa Cem Oğuz
