Bir danışanım, üniversite mezunu olmasına karşın yıllardır ne iş istediğine karar veremediğini, başvurduğu işleri reddettiğini ve meskende ‘başlaması gereken bir hayatı’ daima ertelediğini anlattı. “Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum lakin bu türlü yaşamak istemediğimi biliyorum,” dediğinde, aslında birçok kişinin yaşadığı içsel çelişkiyi çok net özetlemişti.
Kararsızlık, birden fazla vakit yalnızca karar verememek değil, yanlış karar vermekten duyulan ağır kaygıdır. Kişi “Ya yanlış yaparsam?”, “Ya pişman olursam?” üzere sorularla zihinsel bir döngüye girer. Bu döngü vakitle eylemsizliğe dönüşür. İşte burada, danışmanlık süreci devreye girer ve bu döngüyü fark ederek kırmaya yardımcı olur.
Erteleme davranışı ise sırf tembellik ya da disiplinsizlik değildir. Ekseriyetle altında özgüven eksikliği, mükemmeliyetçilik yahut başarısızlık korkusu yatar. Bir diğer danışanım “Başladığımda âlâ yapmam gerekecek, yapamazsam?” diyordu. Bu fikir onu yıllarca hiçbir işe başlamamaya itti. Meğer harika yapmamak da bir öğrenme sürecidir.
Danışmanlık sürecinde bireyin kendine karşı daha şefkatli ve anlayışlı bir bakış geliştirmesi sağlanır. Erteleme davranışı ekseriyetle içsel çatışmaların bir dışavurumudur. Bunu yalnızca ‘zamanı güzel kullanamamak’ değil, içsel bir alarm olarak ele almak gerekir.
Hedef belirleme konusunda ise en sık gördüğüm yanılgı, ya çok büyük amaçlar koymak ya da oburlarının beklentilerine nazaran gaye seçmektir. Bir danışanım, ailesinin isteğiyle girdiği kısmı okumuş, ancak yıllarca bu alanda çalışmak istememişti. Hayalindeki hayat ile yaşadığı hayat ortasındaki uçurum, onu daima tatminsizlik hissine sürüklüyordu. Seanslarımızda kendi pahaları, ilgi alanları ve güçlü istikametleri üzerinden yeni maksatlar belirledik. Küçük, gerçekçi adımlarla ilerledi ve en sonunda kendi yoluna çıktı. Yazının devamı için tıklayınız.
