Travma, bireyin baş etme kapasitesini aşan olaylar sonrasında oluşan ruhsal tesirler bütünüdür. Travmanın tesirleri sırf zihinsel değil, bedensel ve ruhsal seviyede de hissedilir. Sanat terapisi, travmanın işlenmesi ve güzelleştirilmesinde tesirli bir araç olarak kullanılır. Travmatik tecrübelerin sözlere dökülmesi birçok vakit güç ya da yine travmatize edici olabilir. Bu noktada, sanat terapisi inançlı ve sembolik bir söz ortamı sunar.
Sanat yoluyla hislerini tabir eden birey, yaşadığı olayla yüzleşir ve onun üzerindeki tesirlerini tekrar şekillendirir. Yas sürecinde ise sanat terapisi bireyin kaybını dışsallaştırmasına, anlamlandırmasına ve kabullenmesine yardımcı olur. Örneğin kaybedilen bir kişinin portresini çizmek ya da onunla ilgili bir nesne oluşturmak, duygusal boşlukla baş etmede manalı bir adım olabilir. Bilhassa çocuklar ve gençler için kelamlı anlatım yerine yaratıcı tabir daha doğal bir başa çıkma biçimi sunar.
