Yetişkinlerde ertelenmiş çocukluk: olgun vücutlarda büyüyemeyen hisler
Bu şahıslar alakalarda ağır onay gereksinimi hisseder, terk edilme korkusu yaşar, bağımlı bağlanma örüntüsü geliştirirler. Ayrıyeten öfke, kırılganlık, kendini kıymetsiz hissetme üzere hisler sıkça tekrar eder.
Ebeveynlerin ihmal edici, eleştirel ya da çok hami halleri, çocuğun sağlıklı benlik gelişimini pürüzler. Yetişkinlikte ise kişi, içindeki çocuğun muhtaçlıklarını öbür alakalarda aramaya başlar. Bu durum duygusal doyumsuzluk, ani öfke yansıları ve aidiyet krizlerine neden olabilir.
Terapi süreci bireyin bu içsel çocuğuyla tanışmasına ve geçmişiyle barışmasına yardımcı olur. Ertelenmiş çocukluk çalışmaları; bireyin hem geçmişteki kırılmalarını onarır hem de bugünkü münasebetlerini dönüştürür. Güzelleşme; geçmişin tesirinde değil, şimdinin farkındalığında mümkündür.
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz
