Varoluşsal boşluk, bireyin omurundaki aksiyonları, bağları ve gayeleri anlamlandıramadığı bir içsel durumu söz eder. Sıklıkla “Ben neden buradayım?”, “Hayatımın maksadı ne?”, “Gerçekten ne istiyorum?” üzere sorularla kendini gösterir. Çağdaş ömür, bu sorulara kolay karşılıklar vermez. Zira sistem, düşünmeye değil, devam etmeye odaklıdır.
Anlam arayışı, Viktor Frankl’ın logoterapi yaklaşımında da vurguladığı üzere insan tabiatının temel motivasyonlarından biridir. Lakin günümüzde bu arayış; muvaffakiyet, statü ya da dışsal övgü üzere yüzeysel maksatlarla karıştırılabiliyor. Bu durum kısa vadeli tatminler sağlasa da uzun vadede insanı daha derin bir tatminsizlikle karşı karşıya bırakıyor.
Varoluşsal boşluk yaşayan bireylerde sık görülen belirtiler:
Sabahları yataktan kalkmakta zorlanma
İş ve bağlarda anlamsızlık hissi
Sürekli yeni amaçlar koyup kısa müddette onlardan da tatmin olmama
Tükenmişlik, depresyon ya da anlamsız bir huzursuzluk hissi
Peki ne yapılabilir?
Değer odaklı yaşamak: Maksatlardan çok pahaların ne olduğunu belirlemek ve ömrü bu kıymetlere nazaran şekillendirmek
Durmak ve sorgulamak: Bazen durmak, o suratın içinde kaybettiğimiz manası bulmak için birinci adımdır
Basit şeylerde mana aramak: Bir çiçeği sularken, bir dostla kahve içerken ya da bir yabancıya yardım ederken bile hayat derinleşebilir
Psikolojik takviye almak: Kişisel terapi, bu arayışta derinleşmek ve içsel kaynakları keşfetmek için kıymetli bir alandır
Anlam, bulunacak bir şeyden çok, inşa edilecek bir şeydir. Her birey, kendi ömrünün mimarıdır ve bazen o boşluk, yeni bir inşa sürecinin başlangıç noktasıdır
Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz
